J. C. Catford identifiseer twee tipes onvertaalbaarheid – linguisties en kultureel. Taalkundige onvertaalbaarheid kom voor wanneer daar geen grammatikale of sintaktiese ekwivalente in die TL is nie. Kulturele verskille baan die weg vir kulturele onvertaalbaarheid. Popovič onderskei ook tussen twee tipes probleme.
Wat is linguistiese onvertaalbaarheid?
Onvertaalbaarheid is die eienskap van 'n teks of enige uiting, in SL, waarvoor geen ekwivalente teks of uiting in TL gevind word nie. … 'n Teks of uiting wat as onvertaalbaar beskou word in eintlik 'n leksikale gaping.
Wat word bedoel met kulturele onvertaalbaarheid?
Kulturele onvertaalbaarheid verwys na die vertaalprobleme wat spruit uit die gaping tussen die SL-kultuur en die TL-kultuur. Dit kom veral voor in die weergawe van kulturele aspekte van 'n taal soos name van mense, klere, kosse en abstrakte kulturele konsepte en terme.
Wat is onvertaalbaarheid, verduidelik met voorbeelde?
Onvertaalbaarheid is die eienskap van teks of spraak waarvoor geen ekwivalent gevind kan word wanneer dit in 'n ander taal vertaal word nie. 'n Teks wat as onvertaalbaar beskou word, word beskou as 'n leemte, of leksikale gaping. … Betekenis kan feitlik altyd vertaal word, indien nie altyd tegnies akkuraat nie.
Wat is die redes vir kulturele onvertaalbaarheid?
Introuens, die probleem van onvertaalbaarheid ontstaan as gevolg van die kulturele verskille tussen die mense wat die oorspronklike ta alteks praat en diegene wat die taal van die doelta alteks praat, bv. Arabies en Engels. Dit is veral opvallend wanneer dit byvoorbeeld by kos- en godsdienskultuur kom.
